خنده ی جوانی

گفتی :مگر من کیستم؟گفتم تو دنیای منی
گفتی :به جز این چیستم؟گفتم تو رویای منی

گفتی :به امیدم نباش من یک شب دلخسته ام
گفتم :نمی دانی مگر؟امید فردای منی

گفتی :دل من زخمی این روزهای شب زده است
گفتم :تو اما مرهم این قلب تنهای منی

گفتی :چه می خواهی تو از این ساحل ویران شده
گفتم :هنوز در غزل ،آبی دریای منی

گفتی : هنوزم شاعری ؟بارانی و لبریز و سبز؟
گفتم :دچار و شاعرم ، زیرا تو دنیای منی

گفتی :چه فرقی می کند باشم کنارت یا که نه؟
گفتم :نمی دانی مگر ؟امروز و فردای منی. . .......